Sorry, ik had
even tijd nodig om mijn gedachten en andere dingen te ordenen. Ik heb namelijk
slechte berichten. Nadat ik in 2013 met goede hoop mijn whipple operatie heb
ondergaan, heb ik voor paar weken te horen gekregen, dat de kanker is
teruggekomen. Chemo heeft geen zin meer en ik ben zo goed als
uitbehandeld. Dit slecht bericht heb ik
al komen aanvoelen maar men heeft nog altijd een sprank hoop dat het niet zo
is.
In het vervolg
blijf ik natuurlijk jullie blog volgen. Dat had ik ook afgelopen weken gedaan
maar mijn reacties op jullie berichten zullen minder zijn.
--------------------------------------------------------------------------------------
9 opmerkingen:
Hallo Dietmut, Verschrikkelijk nieuws voor je, woorden zijn daarvoor niet te vinden. Ik wens je enorm veel sterkte toe, Knap dat je de blogs wil blijven volgen, maar hoop dat je daar veel afwisseling in kan vinden. Ik zal je zeker meenemen in gebed.
Dikke kus van kees.
Ja, lieve Dietmut, elke reactie kan kwetsend aankomen, en dat is absoluut mijn bedoeling niet.
Een virtuele steunende knuffel,
je zit reeds heel lang in mijn hart, dat weet je...
Kop op, meid, moed houden !
Lie(f)s.
Hei Dietmut, kauhea uutinen. Toivon sinulle voimia jaksaa taistella syöpää vastaan ♥ Hyvää kesää, jaksamista ja voimia ♥
Hoi Dietmut.
Vreselijk dat het terug is gekomen.
Je hoopt altijd dat het weg blijft.
Ik wens je heel veel sterkte toe.
Groettie van Patricia.
Ik heb even geen woorden.
Potverdorie lieve Dietmut,
dat is toch echt even schrikken zeg!
Wat is het toch ook een vreselijke ziekte bah!!!
Ik heb al zoveel lieve dierbaren moeten verliezen aan kanker en nu ook jij met dit bericht dat ook jij uitbehandeld bent. Ik vind dit werkelijk echt heel erg en zou zo ook even niet weten wat ik voor je kon doen. Is er nog wel een mogelijkheid met medicijnen of is dat ook al niet meer functioneel?
Lieve groetjes en een vreselijke dikke knuffel!
lieve Dietmut! wat een ongelooflijk naar bericht is dit! ik heb even geen woorden!
ik kom morgen terug als mijn hoofd helderder is. :-(
tot morgen, Hilde
lieve Dietmut,
Verdomme, wat is het leven hard! Niets is moeilijker dan tegenslag te aanvaarden, een nare ziekte die je er helemaal onderuit haalt, geen hoop meer op genezing. Als de laatste strohalm afgeknapt is, blijft enkel leegte. "Waarom?", "Waarom opnieuw?". Stilte alom, omdat er geen antwoord is. In deze donkere dagen van pijn en verdriet is er zo weinig wat we kunnen zeggen om jouw leed te verzachten.
Weet dat we ook zonder woorden een klein beetje troost kunnen brengen, weet dat we aan je denken. En ik hoop dat er nog een sprankeltje hoop is.
Met deze prachtige bloemencollages toon je wat fotografie voor jou betekent. De levenslust spat uit deze wondermooie beelden. Hou al dit mooie zo lang mogelijk vast Dietmut. Koester die mooie dagen, koester het plezier dat je beleefde bij het maken van die prachtige reportages, waarmee je ook ons verblijdde. Dank hier voor!
Een dikke knuffel,
liefs, Hilde
Kees, Lies, Kirsti, Pattie, Bas, Helma en Hilde
allemaal heel hartelijk dank voor jullie lieve woorden en medeleven.
Het doet goed als je weet iemand denkt aan je. Ik wens jullie allemaal een heel fijne week en lieve groeten, Dietmut
Een reactie posten